Ding 9 of hoe je toch al stiekem bezig kan zijn met 23 dingen tijdens het eten en de afwas.

Typisch zo'n opdracht waarbij ik niet meteen achter de laptop moet gaan zitten. Dan komen bij mij de ideeën niet binnenstromen. Daarvoor moet ik heerlijk relaxed met een wijntje erbij aan het koken zijn, lekker eten of zelfs afwassen. Daar kan ik zo fijn bij denken.
Ik zie wel toepassingen van web 2.0 voor de bibliotheek.

Intern:
Een blog van/voor de medewerkers. Dat zal zeker het berichtenbord ontlasten en iedereen kan toch zijn ei kwijt en weetjes en grappige of minder grappige voorvallen met elkaar delen

Netvibes voor nieuws op bibliotheekgebied voor (niet alleen de informatie)medewerkers.
Misschien is het dan wel raadzaam om bv. enkele backoffice medewerkers te belasten met het toevoegen van relevante feeds, om te voorkomen dat we overladen worden met nieuws.

Extern: Een blog op de website, bijvoorbeeld straks over de herinrichting of natuurlijk over andere actuele zaken, waar de leden dan weer op kunnen reageren (inloggen met pasnummer en pincode, dus als je mee wil praten moet je wel even lid worden!)

Een digitale leeskring (ook voor leden?), eventueel begeleid door een medewerker van de bibliotheek.

RSS feeds om de aanwinsten te kunnen volgen, maar bijvoorbeeld ook om op de hoogte gehouden te worden van activiteiten van de bibliotheek.

Of een manier om speciale doelgroepen 'in huis' te halen, bv. de jongeren. Die zien we nog veel te weinig in de bibliotheek en bijna zeker hebben zij geen idee wat de bibliotheek ze allemaal te bieden heeft. Ik kan me herinneren dat Miriam ooit druk was met een groepje gemotiveerde jongeren die er best over wilden praten wat voor bibliotheek zij nou graag zouden willen. Dat is op een bepaald moment ook weer doodgebloed, ik weet niet precies waarom. Maar ook in dit geval ging het om jongeren die toch al in de bibliotheek kwamen en daar de voordelen al van inzagen.

Maar hoe bereik je nou die grote groep niet bezoekers. Ik las van de week in Bibliotheek een artikel over bibliotheken in Finland. Die doen het nog steeds heel goed, maar ook daar beginnen ze last te krijgen van (weliswaar licht) dalende ledenaantallen en ook daar zijn de jongeren de moeilijkste doelgroep. De boodschap: komen ze niet naar jou, ga dan naar hun toe. Kunnen we bv. niet iets regelen met de middelbare scholen, dat op hun website de activiteiten van de biblioheek voor jongeren en de nieuwe cross overs te zien zijn? En misschien een blog speciaal over zaken die voor jongeren interessant zijn? En als het even kan een enthousiaste jongere die vanuit zijn eigen visie een blog schrijft over de bibliotheek?

En straks kan er volop gegamed worden in de bibliotheek, maar hoe komen die jongeren die hier nooit komen daar dan achter? Leuk een diaserie of video op de site van de Vorstin? En zo zijn er vast nog wel wat andere sites te bedenken die jongeren vaak bezoeken. En als we het een beetje gelikt presenteren, wordt misschien hun nieuwsgierigheid wel gewekt. Flickr biedt tal van mogelijkheden. Weg met ons stoffige imago!

Voor mijzelf is Web 2.0 een openbaring. Al dingesend raak ik steeds meer thuis in vroeger voor mij hokuspokustaal en ver van mijn bed gedoe op de computer. En het maakt me nieuwsgierig naar wat er (en ik) nog meer kan. Misschien kan ik nog steeds niet echt meepraten met de computernerd, maar het is ook maar de vraag of ik dát stadium echt wil bereiken. Mijn aversie ben ik in elk geval helemaal kwijt en ik weet tenminste een beetje waar het allemaal over gaat.

Ding 8

Een beginnetje gemaakt met ding 8: online plaatjes bewerken. Eigenlijk was ik begonnen om een altijd geldig toegangskaartje te maken voor welk concert dan ook. Kan ik eindelijk ook eens naar concerten toe zonder daar een vermogen voor neer te tellen!En daarna ging ik een poging wagen om iets bestaands te bewerken.


Een lekker opfrissertje leek me wel een leuk gebaar om uit te delen aan de deelnemers aan 23 dingen. Idee, Babette? Alleen kwam dat plaatje toen toch bovenaan mijn nieuwe blog, terwijl ik het eigenlijk andersom had bedacht. Ik ga later nog wel verder spelen met ding 8, maar wil nu toch echt overschakelen naar ding 9. Voor je het weet staan ding 10 en 11 alweer voor de deur.

Huh? Wil ik deze blog nog even bekijken, zie ik helemaal geen plaatje, terwijl ik dat in mijn concept wel zag. Gaan we weer: aanklikken helpt wel. Misschien is dat wel omdat dit idee voor een attentie een beetje geheim moest blijven? Wist niet dat Blogger ook al voor ons nadenkt!
Oeps. Toch verklapt. Blijkbaar kan de ene computer ook weer meer dan de andere, want nu zie ik wel het plaatje.

Verlengde speeltijd

Ai, ik moet allang heel verstandig met ding 8 en 9 bezig zijn, maar het liet me niet los dat ik mijn mozaiekje niet goed kreeg, laat staan hier in mijn blog. En ja hoor, de aanhouder wint.

Ga ik toch ook nog even proberen om mijn slide shows op te nemen. Moet ook lukken volgens Babette. Nu eerst maar even dit stukje opslaan en verder ploeteren. Ik hoop straks meer.

Yes! Gelukt! Er zijn er nu drie aan de zijkant te zien.

En hoe voeg je dan een set foto's toe in je blog, is mijn volgende vraag. Ben benieuwd of ik dat ook nog ga ontdekken. Maar nu weer even genoeg voor vanavond

Ding 6/7 vervolg

Ik was met ding 6 en 7 nog lang niet klaar voor mijn gevoel en daar ben ik dus

gisterenavond en vanavond nog heel druk mee bezig geweest.

Om toch eens te kijken hoe het werkt heb ik, ook al heb ik geen eigen foto's, een account aangemaakt en drie sets (gejatte) foto's van verschillende soorten wayangs gemaakt en tags gegeven. Eigenlijk wilde ik vier sets maken, maar dat kan dus niet met een gratis account. Ik heb gezocht op wajangs en wayangs, kan allebei, maar vond bij wayangs het meest. De sets die ik heb gemaakt zijn wayang kulit, wayang golek en wayang topeng maskers. Wat niet meer kon was wayang orang, maar dat vond ik ook eigenlijk de minst interessante.

En dan staat daar dus opeens een olijfboom naast deze tekst. Dat komt omdat het me alsmaar niet lukt om die drie leuke sets hier in mijn blog te krijgen, het liefst als slideshow, maar helaas. Verder ben ik vergeten ze de tag 23 dingen te geven en ik weet ook niet of dat alsnog kan. Een beetje loop ik nu dus wel vast, maar daar weet mijn coach misschien wel raad mee. En die olijfboom staat er natuuurlijk ook niet zomaar in, dat is duidelijk.

Heb ik trouwens gevonden door op findr na jaguar (wat een prachtige foto's zitten daarbij), olive in te tikken. Kwam dus o.a. deze boom tevoorschijn. Ik had het eerst via Flickr Color Picker geprobeerd, maar daar vond ik niets.

Verder heb ik nog 'leuk' zitten spelen, want ik wilde van een aantal wayangfoto's een mozaiek maken. Dat ging nog niet helemaal goed (wel bijna) en de klok zei 22.36 uur, alweer 6 minuten over tijd. Afsluiten dus: was ophangen, hond uitlaten, poezen eten geven en naar bed. Want morgen weer werken.

Tussendoortje

Zát ik weer met mijn bord eten achter mijn laptop....??!!
Héb ik weer niet afgewassen.........??!!
Héb ik weer kostbare electriciteit verspild door wel water te koken, maar vervolgens niet de moeite te nemen dat water in de theepot te schenken en er een zakje kaneelthee in te hangen........??!!
Hád ik weer hoofdpijn, omdat ik dus weer veel te weinig gedronken had..........??!!
Of kwam dat gewoon omdat ik véél te lang achter mijn laptop heb gezeten..........??!!
En heb ik nou alwéér geen was gedraaid.........??!! Hoe moet ik morgen dan naar mijn werk.........??!!

Ik ga nu onmiddellijk naar de keuken om drie glazen water te drinken en dan aan tafel zitten (met de laptop uit) om 23 gewone leefregels voor mezelf op te stellen!!!!!!!!!! Heb ik me goed begrepen???!!!

Oproep:
Je kan van enthousiaste 23 dingen deelnemers niet verwachten dat zij zelf de balans in de gaten houden tussen het gewone leven en het digileven.
Herkent u dit probleem en acht u zich in staat dergelijke probleemgevallen te begeleiden?
Neem contact op met de stichting "Help de 23 dingen verslaafde".

Het zou mij niet verbazen als deze spot binnenkort wordt uitgezonden op radio en televisie.

Ikzelf heb me vanochtend (of eigenlijk al gisterenavond toen ik om 23.00 uur eindelijk bedacht dat ik wel heel veel dorst had, dat er een hondje nog uit moest en 3 poezen nog moesten eten én dat de keuken er niet gezelliger op wordt met die afwas die me steeds aanstaart) een paar dingen voorgenomen:
Voortaan eerst eten, afwassen en thee zetten (dan is de laptop nog uit), dan eens in de wasmand kijken en een was aanzetten, de theepot + kopje naast me op tafel zetten (en dan mag de laptop uit de tas) en niet later dan 22.30 uur de laptop weer uitzetten en opruimen. Dan kan ik nog gewoon die was ophangen, op een normale tijd het hondje uitlaten en de poezen eten geven en toch niet te laat naar bed.
En 's ochtends komt de laptop niet meer op tafel, want de kans is groot dat ik dan te laat op mijn werk kom. En nou maar hopen dat het me lukt om me aan die voornemens te houden, anders zie ik het somber in!

Ding 6/7

Flickr. Ook weer zoiets waar ik nooit aan zou zijn begonnen als het niet voor de cursus was.

Eigenlijk ook niet zo gek. Ik heb geen digitale camera, doodeenvoudig omdat ik daar geen geld voor heb, en ook geen mobiele telefoon waarmee ik foto's kan maken.

Maar nu ontdek ik toch een mogelijkheid om bijvoorbeeld mooie plaatjes te verzamelen van wat ik in mijn vakantie heb gezien. Ik heb dus gekozen voor opdracht a

Vorige maand ben ik naar Florence geweest en het viel mij op dat op de geëigende plekjes bosjes mensen dezelfde foto stonden te maken. En natuurlijk zal de kwaliteit van de ene foto best wel iets verschillen van de kwaliteit van de andere foto, maar of ík dat dan beter had gedaan??? En nu kan ik zomaar een heel fotoboek samenstellen met foto's van al die prachtige plekjes die ik in Florence bezocht heb. In mijn geval dus wel voor mezelf, want een gedeelde (gepikte) foto weer met anderen gaan delen, lijkt mij niet echt voor de hand liggen.

Dus probeer ik het maar eens en ik ben zeer benieuwd wat ervan komt.

En bovenaan is te zien wat er is gebeurd. In eerste instantie heb ik een snelkoppeling gemaakt van de gekozen foto van de Duome. Eerlijk gezegd heb ik niet de moeite genomen om de maker hiervan in kennis te stellen. Ik vind als je je foto's wilt delen, moet je dat vooral doen en op zijn minst blij zijn dat een ander ervan geniet. Uiteraard ga ik niet verder publiceren voor een groot publiek, dan zou het wel wat anders zijn. Blij dat de bibliotheek niet zo heel veel medewerkers heeft. Maar wat gebeurde er nou? Ik kreeg een mooi leeg kader met een kruisje in de linker bovenhoek en foto ho maar! Tot ik op het kruisje klikte. Surprise!!

Maar ja, dat was niet de bedoeling en de opdracht. Er moest een foto in mijn blog staan, waar ik dan wat over moest vertellen. Daarom heb ik de foto op mijn eigen computer opgeslagen in 'mijn afbeeldingen' en vervolgens geupload in mijn blog. En dat werkte dus wel.

Misschien niet helemaal volgens de regels, maar het is toch maar gelukt. En eerlijk gezegd had ik op eigen houtje (hé, die naam ken ik ergens van) nooit ontdekt dat je zo leuk met foto's van het net kan spelen. Dus alweer een aha erlebnis. Ik denk dat er nog heel veel komen.

Maar nu toch nog even over die Duome (oftewel de Dom, hoe makkelijk kan een taal zijn en hoeveel mooier klinkt het opeens in het italiaans). Eerst stonden we in de kathedraal en toen we omhoog keken in de koepel zag ik heel hoog mensjes lopen, en toen ik nog beter keek een stuk hoger ook. En hoewel ik behoorlijk hoogtevrees heb, leek dat me toch echt wel helemaal het einde. Dus weer naar buiten en in de desbetreffende rij. Het waren slechts 464 treden in een paar etappes af te leggen. Eerst naar de onderste galerij aan de onderkant van de koepel, met uiteraard prachtig zicht op de schilderingen en vervolgens door naar het dak met een fantastisch uitzicht op de stad en ons hotel dat op een steenworp afstand lag. Daarna op de terugweg nog de bovenste galerij aangedaan. Gelukkig waren er wel perspex schotten, waar ik in ieder geval nooit overheen had kunnen vallen, dus met de hoogtevrees viel het daardoor wel mee. Als ik nog een foto vind van de binnenkant van de koepel, ga ik die er nog bij zetten.

Ding 4/5

Maak je leven eenvoudiger met RSS en RSS feeds vinden.

Of je leven met RSS nou echt eenvoudiger wordt, valt nog maar te bezien. In elk geval wordt het wel meer en drukker, naarmate je meer interesses hebt en opeens van alles op de hooge wil blijven. Ook in dit geval heb ik braaf opgevolgd wat in het begeleidende stuk werd aangeraden en dus gekozen voor netvibes.
Op de een of andere manier zijn de filmpjes behoorlijk duidelijk voor mij en na een paar keer kijken (dat dan weer wel), lukte het me om een account aan te maken en de opgedragen rss feeds toe te voegen. En dan ook nog keurig op rubriek. Denk nou niet dat het helemaal meteen en vanzelf ging, want uiteraard heb ik eerst wel weer even zitten modderen. Maar dan hielp het toch om het filmpje nog maar eens te bekijken en gewoon even door te bijten. En toen ben ik nog zelf gaan zoeken naar sites die ik interessant vind en dus ook wilde toevoegen. Leuk! Alleen jammer dat niet elke site een rss feed heeft. Ergens, maar waar ook al weer, heb ik gelezen dat je dan nog steeds kan proberen om een rss feed te maken of zo iets. Dit is weer het bekende verhaal van de klok en de klepel, maar ik weet het zeker en ik ga het ook zeker ontdekken. En ik weet ook 100 % zeker dat ik nog niet klaar ben met het inrichten van mijn netvibes. Ik heb er dus een hoop zekerheden bij, wat natuurlijk nooit weg is in een verder helemaal niet zo zeker bestaan. Ik zal ook eens gaan kijken naar een andere reader, gewoon voor de lol. Huh? Dat dat ooit nog eens uit mijn laptop zou komen! Echt nooit gedacht.

Tussendoortje

Tijd voor een tussendoortje, want daar blijf je gezond bij zeggen ze. Vandaag is elk (gestolen) moment dat ik aan 23 dingen kan werken, mooi meegenomen. Boven ligt namelijk een klein stoorzendertje te slapen, dat niet echt zijn dag heeft, maar wel veel poepbroeken produceert. Hij is dan ook al twee keer in bad geweest en de voorraad meegegeven schone kleren is eigenlijk een beetje op. Grappig genoeg is hij wel de enige die nog van mijn kostbare tijd gebruik mag maken. Als iemand vraagt of ik misschien zin heb om ....... roep ik al "nee" zonder af te wachten of te vragen waar het over gaat. En op de vraag waarom niet, is het antwoord: Druk, heel erg druk. Waarmee dan? Dingen doen. Veel? Ja zeker, 23 dingen! Belachelijk! Heb je een lijst van 23 dingen? En moet dat allemaal vandaag? Nee, niet allemaal vandaag, maar wel de komende 12 weken. Nou dan, dan kan je nu toch wel even iets anders doen......

Hou op! Jij hebt geen idee hoeveel tijd één ding zomaar kan kosten en ik moet al bezig tot en met ding 7!!! En o wee als ik achter ga lopen, krijg ik het van drie kanten om mijn oren!

Stiekem moet ik toegeven, dat ik die dingen tot nu toe een stuk leuker vind dan ik ooit had kunnen denken, hoewel bij elke nieuwe opdracht toch weer even een klein duiveltje ( nee, dus niet dat kleine stoorzendertje dat boven ligt) in mijn oor fluistert dat ik misschien wel helemaal vast ga lopen en wat dan?

Maar aan de andere kant is er ook nog het gewone leven: de was, de boodschappen, de afwas, de verwachting van mijn baas dat ik op de afgesproken tijden als mens van vlees en bloed op de fysieke werkplek verschijn, ook al wordt dit ook deels gezien als werktijd. En het is me al een paar keer overkomen dat ik zo verdiept was in de digiwereld dat dat toch nog bijna vekeerd afliep. Laat mijn (0wijfje)zoon het maar niet horen, want hoe vaak ik hem niet aan zijn oren uit zijn digiwereld heb getrokken, terwijl hij 'pas net bezig was...!!!!' En nu begin ik dat eindelijk te snappen. Je bent zo maar een paar uur verder.

En waarmee je dan zo al bezig kan zijn......? Ik heb er bijvoorbeeld best lang over gedaan om te ontdekken (en vervolgens te onthouden) hoe je een bericht, pardon blog, kan bewerken. Kwam alsmaar niet op de goede plek om dat te doen, of een keer per ongeluk en dat schoot dan toch niet op voor een volgende keer. Nu word ik daar niet meer koud of warm van (denk ik). Echt een fluitje!

Maar nu weer verder met het verslaan van de opdrachten in mijn volgende blog. Nou ja, nu nog even niet, want het stoorzendertje laat weer van zich horen. Ik hoop dat er niet weer gebadderd hoeft te worden. De foto is overigens niet actueel, zo klein is hij al lang niet meer.

Ik denk dat we nog even gaan fietsen, het is zulk mooi weer.

Ding 1/2/3

Maar nu wordt het dan toch tijd om te laten zien dat ik ook echt aan de opdrachten gewerkt heb.

Omdat sommige 'dingen' direkt met elkaar te maken hebben, voeg ik mijn ervaringen ook bij elkaar. Voor een digikneusje, want dat vind ik mezelf nog steeds wel, was het al heel wat om de blog over de cursus te lezen en te zien wat er allemaal te doen is. Voor mij allemaal echt geen gesneden koek.
Na het lezen toch met frisse moed van start met opdracnt twee. En wat een mazzel: ik had nu eens geen problemen met het aanmaken van een account, in tegenstelling tot een aantal collega's die daar in hun blog over klagen. Het filmpje over het maken van een blog was ook best duidelijk en op 8 oktober had ik dan ook mijn eerste blog klaar en die heb ik ook meteen gepubliceerd. Nog niet zo gelikt en spannend, want ik voelde de hete adem van mijn coach in mijn nek en durfde dus nog niet te veel tijd te besteden aan het vinden van leuke plaatjes en andere coole zaken. Experimenteren moet je leren en volgens mij vooral durven en daar ben ik op digitaal gebied nog niet zo sterk in. Wat ik nog wel even moest doen, was mijn gegevens aan Babette mailen. Ook dat gebeurde spoedig, maar toen werd het helemaal stil en mijn blog verscheen ook niet in het rijtje van mijn coach. Au! Toch iets verkeerd gedaan? Ik was er al zo bang voor.
Dus nog maar eens een mailtje gestuurd met voor de zekerheid een kopie van mijn blog bijgevoegd in mijn mailtje. Veiligheid voor alles. En gelukkig, het kwam goed. Ik was al gesignaleerd, maar moest alleen nog toegevoegd worden. Dat was er nog even niet van gekomen.
Omdat ik niet zeker wist of er ergens iets was misgegaan, was ik ook even gestopt met bloggen, maar wel gewoon verder gegaan met de opdrachten. En eerlijk gezegd met veel plezier. Daarom valt er nu heel wat te bloggen.
Voor blogger heb ik doodeenvoudig gekozen, omdat dat werd geadviseerd en ik ben er best positief over. Kan ook niet anders, aangezien het me toch maar mooi gelukt is om mijn eerste blog te publiceren.

Waarom Owijfje

Gaandeweg begin ik wat meer lef te krijgen en heb dan ook om te beginnen iets veranderd aan mijn eerste blog. Leuk om zo een beetje te spelen en dingen te ontdekken. Nu ben ik enige uitleg verschuldigd over de naam Owijfje.
Een van mijn zoons, als peuter al dol op olijven, kon de l nog niet zo goed zeggen en vroeg daarom altijd om owijfjes. Daar moest ik opeens aan denken en dat vond ik nu wel erg toepasselijk. Niet omdat hij nog steeds de l niet kan zeggen, maar nu waarschijnlijk met enige regelmaat
"O wijfje(s) toch" zou zeggen, als ik hem vertel waar we nu mee bezig zijn en hoe lastig dat voor een aantal van ons is. Ik ga hem ook zeker mijn gemodder niet laten zien, want alle kans dat hij het dan overneemt, al mijn opdrachten gedaan zijn en ik er zelf niets van opgestoken heb. Nee, dan toch maar liever zo nu en dan buikpijn, maar wel met het gevoel dat ik het echt zelf voor elkaar krijg (of niet, maar dan roep ik mijn coach erbij). En daarom moet ik mijn coach ook buiten beschouwing laten, want hij is geen wijfje. De foto die ik heb gekozen is hopelijk maar tijdelijk, want ook daarin wil ik me nog meer gaan bekwamen. Hoewel de blauwe heuvels best bij mij passen. Ik kijk er tegenaan, kan erbovenop klimmen en aan de andere kant weer verder gaan. want opgeven doe ik niet graag.
En de kleur van de letters, olijfgroen hoop ik, is dus ook niet toevallig.

Owijfje

Tja, daar zit je dan achter je pc'tje, dingen te doen die je een week geleden echt niet bedacht zou hebben. Ook al wist je dat de kick off donderdag zou zijn, eigenlijk kon je je er nog geen voorsteling van maken. Eigenlijk ook best leuk en spannend en op dit moment heb ik nog geen idee of mijn inspanningen nu ook daadwerkelijk het gewenste resultaat zullen geven of dat straks alles gewoon weer verdwenen is en het net lijkt of ik mijn huiswerk niet wil maken.
Zou wel zonde zijn, want ik vind het een wonder dat ik zo ver gekomen ben of in ieder geval lijk te zijn. Ik word nu bijvoorbeeld heel onrustig van de twee teksten onder aan dit blog. De ene zegt: bericht publiceren en de andere; nu opslaan en die licht dan ook nog eens op gezette tijden op. Waarom en hoezo? en moet ik nu eerst publiceren of eerst opslaan? Buikpijn krijg ik er van en dat voelt dan weer zo ontzettend dom.
De titel Owijfje ga ik nog wel eens uitleggen, Nu nog even niet, want ik wil niemand beledigen, Zeker niet de enige mannelijke deelnemer, die ook nog eens coach is. Met hem zit het dus waarschijnlijk wel goed. Nu genoeg voor een eerste poging.