Dinsdag 10 november: the day after

Wel redelijk geslapen, maar voortdurend alert om niet op mijn rechterzij te belanden. Thee zettten en iets te eten maken mag ik nog net zelf. Daarna weer gauw op de bank met de tv aan. Eerst Goedemorgen Nederland en vervolgens al zappend de BBC ontdekt. Goed voor mijn engels, dus daar maar op laten staan. Zie van alles wat ik nog nooit gezien heb, want overdag kijk ik sowieso nooit tv. Ook niet als ik vrij ben. Jet komt met de eerste boodschappen, mooi op tijd om even samen te lunchen.
Gezellig, even rechtop en het breekt de dag. Wouter komt me ophalen voor mijn ritje naar het UMC. Netjes liggend op de achterbank zie ik de hemel aan me voorbijgaan.
Keurig op tijd meld ik me bij de balie. De mevrouw aan de balie zegt verbaasd: U bent toch niet nieuw, zo aan de dop op uw oog te zien? Nee, gisteren geopereerd en vandaag voor controle. Ik krijg een (achteraf lege) dossiermap mee. Lang wachten in de wachtkamer, saai en nogal vermoeiend. In eerste instantie mag ik met een arts in opleiding mee die even naar mijn oog mag kijken en mijn verhaal op moet tekenen want ze hebben helemaal geen gegevens van me. Gelukkig maar dat ik niet onder narcose ben geweest, anders had er toch een flink gat gezeten in mijn verhaal.
De dop mag eraf en ze test eerst mijn linkeroog. Vervolgens mag ik met mijn rechteroog proberen om de letters op het bordje aan de muur te lezen. Welk bordje? En welke muur? Het goede nieuws is dat ik haar wel zie zitten, weliswaar als een schimmetje, maar dat is al 100 % meer dan voor de operatie. Wat een opluchting! En die letters? O nee, dat kan natuurlijk ook helemaal niet. Mijn rechteroog was altijd al min twee en nu heb ik ook nog eens geen lens in.
Even terug naar de wachtkamer en vrij snel word ik ontboden bij de echte oogarts. Ze kijkt het oog goed na en is tevreden: alles zit nog vast. Ik vertel het verhaal van de lettertjes en ze houdt een min 5 lens voor mijn oog, en wonder boven wonder doemen er opeens een muur, een kastje en letters op die ik achter elkaar opratel. Geweldig, het lijkt alsof ik de Olympische Spelen heb gewonnen, zo blij ben ik. De conclusie is dat ik inmiddles alweer 20% van mijn zicht terug heb en dat stemt tot tevredenheid bij de oogarts. En o ja, mijn echte dossier is ook weer terecht, via de interne weg aangekomen, dus het hele verhaal is nu dubbel aanwezig. Ik vermoed alleen dat er in het officiële dossier allerlei dingen staan die ik niet heb willen horen en dus ook niet kon navertellen. De arts in opleiding mag ook nog even op mijn oog studeren, maar is niet tevreden over zichzelf. Ze heeft er moeite mee om te zien wat de oogarts benoemt. Frustrerend voor haar.
De dop mag eraf blijven, lekker. Hoewel het nog lastiger is om scherp te stellen met één normaal oog en een vaag ziend oog. Ik zie alles een beetje dubbel.
In de auto weer plat op de achterbank en op naar Laren, waar Wouter bij de dierenwinkel bouillon voor Speedy haalt en we ook nog even naar zijn toekomstige auto gaan kijken. Weer thuis verdwijn ik weer op de bank en Wouter gaat lekker chinees halen. We eten samen, Melle en Natasja hebben een avondje vrij, hoewel Speedy nu even helemaal hun ding is. Op mijn normale tijd met twee paracetamollen naar bed, want het is allemaal wel heel gevoelig. Het oog ziet er ook wel erg sneu uit, helemaal rood en behoorlijk dicht en eromheen lijkt het alsof ik een klap op mijn oog heb gehad. Morgen beginnen met druppelen.