Tussendoortje: blond?

Zoals ik al meldde zou Gerrie me op komen halen. Ik had een beetje twijfels. Gerrie is niet echt een ster in rijden en tegelijk de weg vinden, maar Robert Jan was vol vertrouwen want "ze had de uitdraai al gemaakt". Ja, en dus? dacht ik. Maar gelukkig had ze eerst Henny even opgepikt en tot de slagboom van de spoedeisende hulp ging het vervolgens gesmeerd. Maar ja, die slagboom.......
Stoppen en op het knopje drukken, zou je zeggen. Maar wat doe je dan als je er niet bij kan. Ja juist, je gordel losmaken, het raampje helemaal open en er zo veel mogelijk uithangen. En als het dan nog niet lukt? Dan ga je natuurlijk een beetje staan, met je voet leunend op het gaspedaal, zodat iedereen heel goed hoort dat jij daar staat (fijn dat het mini'tje in zijn vrij stond, maar wat kan zo'n motor loeien). Jeetje, en dan lukt het nog niet, wat is dan de volgende stap? Even uitstappen misschien? Nee natuurlijk niet: met je knieën op de stoel, vervolgens staan op je stoel en één knie op het raamkozijntje. En dan, als je bijna naar buiten valt, komt het verlossende woord: "Rijd u maar even door mevrouw"
Terug ging het gelukkig helemaal goed en het was wel goed voor een stevige lachbui na alle spanningen van die dag. Zou ze het soms verzonnen hebben? Ik laat dit aan ieders inschattingsvermogen over.......
Toen we 's avonds nog naar Gooi Noord moesten voor mijn recept, was er weer een slagboom, reden om goed strak naast de paal te parkeren, Ik kon niet nalaten haar even voorzichtig op haar zijspiegel te wijzen.
Robert Jan had inmiddels boodschappen gedaan en heerlijk gekookt. Opgehaald en thuisgebracht en Jet was ook van de partij. Al met al een prettige afleiding.
Nog één dag om stuk te slaan!