Tussendoortje: zo veel aandacht!

De hele week word ik al verschrikkelijk verwend.
Kaarten en mailtjes van familie, vrienden en collega's, hartversterkers op het berichtenbord, telefoontjes, een prachtig boeket van de bibliotheek, een plantje van Gerrie en RobJan, en hyacintjes van neef Koen.
Er wordt waar nodig voor me gezorgd en ik hoef me dus echt nergens druk over te maken. Ik ben zelf een beetje verbaasd hoe goed het me afgaat om alles zo over en los te laten. Het zal nog wennen worden als ik alles weer zelf mag doen.
Ik maak kennis met allemaal gerechten die ik nog nooit gegeten heb en er wordt gezellig met me gegeten.
Al met al is het nog bijna leuk om thuis te zitten. Kan ik tenminste voluit genieten van al dit fijns.
De poezen zijn licht verbijsterd over mijn voortdurende aanwezigheid en liggen in afwisselende combinaties bij of op me op de bank of heel dicht in de buurt.
Met Speedy vorm ik een komisch duo: de lamme en de blinde. Hij ziet er nog steeds niet florisant uit door zijn huidprobleem, ook al is er lichte vooruitgang te bespeuren. Bovendien heeft hij een gekneusd pootje, omdat hij verkeerd van de bank is gesprongen. Niet de eerste keer, maar kennelijk heeft hij zelf nog niet door dat op de bank zitten dus niet zo handig is omdat je er altijd weer een keer af moet.