Zaterdag 7 november

Toch nog redelijk geslapen. Helaas was er niets veranderd, dus zo snel mogelijk gedouched, aangekleed en naar de EHBO gefietst.
Daar hoorde ik dat dat eigenlijk niet de bedoeling was, je hoort gewoon zelf de(?) oogarts te bellen. Gelukkig konden ze bij de EHBO ook wel bedenken dat dat in het weekend niet zo eenvoudig is om te bedenken welke oogarts dienst heeft, dus mocht ik blijven. De dienstdoende oogarts zou er om 10.00 uur zijn. Dat werd krap, want om half elf moest ik werken. Het telefoonnummer van Ellie op laten zoeken door de meneer bij de receptie en maar even gebeld, want ik begon toen wel het gevoel te krijgen dat ik in ieder geval half elf niet zou halen en dat het verder ook nog wel spannend kon worden. Tijdens het wachten op de oogarts was er twee keer brandalarm door een stomende pan en toen de oogarts arriveerde een derde. Dit keer had een patiënte die door een deur wilde, het brandglaasje ingedrukt. Ook een manier om een deur open te krijgen. We hebben het maar gehouden op een verwarde patiënte en gingen met het alarm in de oren gewoon naar zijn kamer. Daar was de eerste vraag of ik misschien bijziend was, nou zeg! Maar dat moest ik toch wel toegeven.
Het zielige oog werd onderzocht en ik hoorde al snel dat ik in ieder geval een bloeding had gehad. En vlak daarna de boodschap dat mijn netvlies had losgelaten. Inmiddels (ik weet niet waarom) was ik daar zelf al een beetje bang voor.
Omdat de oogarts niet precies kon constateren hoe erg het was, besloot hij me met de ambulance naar het UMC te laten vervoeren, liggend op mijn rechterzij.
En met dat liggen mocht ik meteen beginnen in zijn werkkamer, in afwachting van de ambulance. Ik maar aan het bellen geslagen en hij lekker al zijn achterstanden weggewerkt. De man was me zeer dankbaar. Terwijl ik daar lag, kwamen er nog twee telefoontjes binnen, allebei vermoedelijk netvliesloslatingen. Ja hoor, het is weer herfst was zijn verzuchting. Maar toen ik vroeg hoezo, kon hij dat niet uitleggen. Het was hem alleen opgevallen dat het in de herfst vaker voorkomt. Dus als iemand nog een onderwerp zoekt om op af te studeren.......
Het ritje in de ambulance was heel rustig, geen sirene en zwaailicht.
De in het UMC opgepiepte oogarts kon helaas alleen maar meedelen dat een acute operatie geen zin meer had, omdat het vocht al het centrum van de Macula bereikt had.
Dus "mocht" ik naar huis en zou ik in principe op maandag geoperereerd worden, als er tenminste geen spoedgeval tussen zou komen. Dus naar huis en maandag om 8 uur zou ik gebeld worden. Gelukkig was Gerrie zo lief om me op te komen halen. Daarover meer in het tussendoortje.